امشب شب آرزوهاست....
امشب شب آرزوهاست . می گویند اگر نیت ها را خالص کنید می توانید به برخی آرزوهایی که امشب در ته دلتان است برسید .می توان از همین الان برای بسیاری از آمال و آرزوهای درونی مان نقشه ها بکشیم . هر کدام از ما با مراجعه به ته دلمان یک آرزو را برجسته تر از همگی می طلبیم . .
بی برو و برگرد همه مان آرزو داریم . یعنی نمی توانیم که نداشته باشیم . یکی مان سال آخر دبیرستان است و یا پشت کنکوری و ته دل آرزویش قبولی در کنکور و رتبه متناسب در آزمون کنکور است . یکی مان اما دانشجو است و بخاطر انتخابات مجبور است حجم زیادی از درسها را در مدت کوتاه تری امتحان بدهد صد البته آرزوی ایشان هم کسب نمرات برتر در این آزمون است . یکی مان هم در آزمون استخدامی شرکت کرده و عنقریب باید خود را برای شنیدن نتایج آزمون آماده کند . آرزوی ایشان هم قبولی در این آزمون است . آن یکی هم که مراد دلش دختری با وقار و سربه زیر و خانواده دار است و حالا که بعد از سالها توانسته دختری در خور شان خودش پیدا کند پدر یا مادر دختر مخالفت می کنند آرزوی این جوان هم از جنس دیگریست . آرزویش رسیدن به مراد دل است . .... خلاصه همه اینها از یک جنس آمال و آرزو دارند . اما آرزوهای سال 92 رنگ و بویی دیگر هم دارند . یک عده می توانند تمام آرزوهای کوچک و بزرگشان را به فراموشی سپرده و آرزویشان را به آزمون انتخابات شوراها و ریاست جمهوری محدود و منحصر کرده ند . با خودشان عهد کرده اند که اگر از این آزمون موفق بیرون بیایند بسیاری از آنچه که تاکنون را انجام نداده اند انجام دهند . این آرزو شاید یکی از معدود آرزوهای همه گیر و همه جانبه و همه پسند باشد . هم آنهایی که خود را در معرض رای عمومی گذاشته اند دوست دارند که انتخاب شوند و هم احتمالا آنهایی که نجات و آبادنی و سر سبزی و نشاط شهرشان را در گرو انتخاب یک عده و یا نفر خاص می دانند . به هر حال اینجا جایی است که اگربا دل صاف شود و با نیت خاص و خالص به میدان وارد شوند احتمال برآورده شدن این آرزوها بیشتر می شود .
برخی آرزوها آنقدر کوچک و خوارند که آدم رویش نمی شود آن را بر زبان آورد و یا جزو آرزوها مطرح کند .مثلا آرزوی پیدا شدن گوشی تلفن همراه گم شده و یا ... بگذریم در مقابل برخی آرزوها هم آنقدر بزرگ و مرتفع و دست نیافتنی اند که برای تحقق آنها حالا حالاها باید منتظر ماند و یا لااقل چند شب رغایب را پشت سر گذاشت .
برخی آرزوها پوچند و بی پایه و غیر قابل دسترسی و برخی ها
عزیزند و قابل حصول؛
در
پایان خطبه28 نهج البلاغه مى فرماید:« ترسناک ترین چیزى را که بر شما از آن
بیمناکم دو چیز است: هواپرستى و آرزوهاى دراز
"وَ إِنَّ أَخْوَفَ مَا أَخافُ عَلَیْکُمُ اثْنَتانِ: اتِّبَاعُ الْهَوَى، وَ
طُولُ الاَْمَلِ"
اما انسان با آرزو همزاد است و با آن زندگی می کند. شب هنگام به امید و آرزوی روزی سرشار از سعادت و موفقیت به بستر می رود و صبح به امید طلوع دوباره خورشید و روزی توأم با بهروزی و سعادت از خواب بر می خیزد. انسان نمی تواند از امید و آرزو و خواسته جدا باشد چون او به گونه ای آفریده شده که این خواسته ها با اوست و به طور طبیعی و فطری و به حق در وجود او قرار داده شده است.
ما نیز به تاسی از کلام بزرگان دینی مان آرزوهای خودمان را محدود می کنیم .آرزوی سلامتی همه هموطنان ،آرزوی شفای مریضان و آرزوهای کوچک اما به لطف خدا تحقق یافتنی آرزوهایی از زبان کوچک فرزندانی فرشته صفت و پاک؛ شاید که خداوند مراد دل همه آرزومندان را با این شعر کودکانه اما زیبا بدهد
دستامونو می بریم بالا
با همدیگه میکنیم دعا
عمر زیاد به ما بده
هم به مامان هم به بابا
خدا که ما رو دوست داره
دعامونو قبول داره
چشم میندازیم به اسمون
میگیم خدای مهربون
غصه رو از مابردار
مامان و بابا رو نگه دار
اینکه آرزوی ما بود در صورت تمایل می توانید آرزوهای خود را در بخش نظرات وبلاگ درج کنید
ضمناً می توانید در همین بخش آرزوهای سایر خوانندگان را ببینید...